به گزارش خبرنگار فناوری
خبرگزاری دانشجو، طی یک دهه اخیر بار‌ها واژه شهر هوشمند را شنیده‌اید. در تعریف شهر هوشمند آمده: «یک منطقه شهری است که از انواع مختلف سنسور‌های الکترونیکی اینترنت اشیاء (IoT) برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده می‌کند، و سپس از این اطلاعات برای مدیریت کارای دارایی‌ها، منابع و خدمات شهری استفاده می‌کند. این فرایند، شامل جمع‌آوری اطلاعات از شهروندان، دستگاه‌ها و منابع شهری است که برای پایش و مدیریت ترافیک خودرو‌ها و سیستم‌های حمل و نقل، نیروگاه‌های برق، تأسیسات شهری، شبکه‌های تأمین آب، مدیریت پسماند، کشف جُرم، سیستم‌های اطلاعاتی، مدارس، کتابخانه‌ها، بیمارستان‌ها و دیگر خدمات اجتماعی، آنالیز و پردازش می‌شود.»
ایدهٔ شهر هوشمند، از ادغام فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و دستگاه‌های مختلف متصل به شبکه اینترنت اشیاء (IoT) است، برای بهینه‌سازی بهره‌وری از خدمات و کاربری‌های شهری و اتصال آن به شهروندان است.
فناوری شهر هوشمند به مسئولان یک شهر اجازه می‌دهد به صورت مستقیم با جامعه و زیرساخت‌های شهری تعامل برقرار کنند و بتوانند به راحتی آنچه را اتفاق می‌افتد و در حال تحول است پایش کنند.
در این اینفوگرافی نمایی کوچک و محدود از شهر هوشمند ارائه شده است:
